Өвдгийг тань дэрлэлээ хонгор минь...

Амьдрал үзлээ гэж ахмад хүмүүс шогшроно.
Амьдралын амтыг үзэх гэж адгуу зарим нь яарна.
Амьдралаа оллоо гэж анд надад гайхуулна.
Амьдралд яарахгүй ээ гэж харин би бодно.
Үзээд байдаг ший жүжиг үү амьдрал
Амтлаад байдаг амттан уу амьдрал
Олоод байдаг эрдэнэ үү амьдрал
Хүлээлгэж болдог унаа юу амьдрал
Би бодлоо амьдрал гэж юу вэ
Өдөр цаг мөч бүхэнд амьдралыг
Үзэж амталж олж яарсаар
Бүрэн дүүрэн амьдарч байна
...

Намрын уулнаа бугын урамдахыг сонсоорой
Намайг ухаажихыг үзэх гэж ижий минь та урт наслаарай
Манцуйдаа ирж таныг би ганцхан удаа жаргаасан
Магадгүй тэрнээс хойш дандаа зовоосон
Ганцхан намайг гэж ижий та

Монголын нэрт яруу найрагч Очирбатын Дашбалбар

***

Салхиар ганхах цагаан өвсөнд ч амь нас минь буй
Сайхан эх орон минь…
Сэтгэлээ ариусгаж, махан бодио өвс ногооны чинь ширхэг бүхэнд өгье!
Санаагаараа жаргаж, гол усны ариун тунгалагт уусъя!
Мөнх наст тэнгэр чинь намайг ширтэнэ, эх орон минь!
Цал буурал үүлсээр чинь би нулимсаа арчина.
Монгол нар алтлаг өнгөөр нүд гялбуулж
Миний Гангабаатар хүү шиг инээнэ.

Нар туссан шаргалхан уулсын чинь хормойд эрхэлье, эх орон минь
Нас буянаа хайрла, уулс минь…
Яруу эгшиг зүрхэнд шингээж үдшийн агаарт болжмор жиргэнэ.
Янжинлхамтай ханьсаж сэтгэлийн дотор алтан ятга эгшигл...

Хөвөн үүлний тасархай мэт хөвөлзcөн Хөнгөн зээрд Хөрвөөж босоод шилгээхэд нь шүлэг асгарсан Хөөрхөн зээрд Хуй салхи шиг эргээд гарахаараа гүйцэгддэггүй Хурдан зээрд Худгийн ус шиг нүднээс нь домог мэлмэрсэн Хувилгаан зээрд Газар тамгалж олон жил уралдахдаа Ганц ч удаа бүдрээгүй Босоо зээрд Гантай жилийн өвснөөс ган туураараа гал асаасан Галтай зээрд...

Үг. Ц.Бавуудорж Ая. Г.Гэрэлсайхан „Зүүдэлж жаргах амраг“

Харцыг чинь санаад би хайлан дурсдаг Dm A Dm
Хацрын чинь туяанд дуулан сэргэдэг Dm C F
Буурцган зүрхэндээ хоёулаа байдаг Dm D Gm
Бусдын тэвэрт чи минь жарга даа F A Dm

Зүсийг чинь санаад би уяран дурсдаг Dm F Dm
Зүрхийг чинь хөглөе гэж зүүдэлж сэрдэг F Gm
Өөрийг чинь хайрлаад цалгиж яваа F Dm
Өрөөлийн энхрийлэлд чи минь жарга даа Gm A Dm

Эрхэмсэг төрхийг чинь би эргэн дурсдаг
Энэхэн заяандаа хааяа гуньдаг
Энхэрхэн зүрхийг минь хөглөж ирсэн
Энхрий чамдаа дэндүү даслаа

Галбирыг чинь санаад би энэлэн дурсдаг
Гарын чинь сайханд зөөлр...

1.    ГОМБЫН СЭР-ОД    Монгол яруу найргийн нэгэн содон төлөөлөгч 1917 онд одоогийн Сэлэнгэ аймгийн нутаг тэр цагийн олонд их л алдартай Дарь эхийн сүмийн ойролцоо ядуу малчин бүсгүй нь гэрт мэндэлжээ. Хөвгүүнийг Гомбын Сэр-Од хэмээн нэрлэсэн бөгөөд тэр хүү  дөнгөж 23 насалсан боловч монгол хэлт яруу найргийн түүхэнд арилшгүй мөрөө тодоор үлдээх хувьтай нэгэн байжээ.   Бага насандаа ядуу бэрх амьдралыг туулсан хөөрхий хүү эхийн хамтаар Дарь эхийн сүмийн малыг  хариулж амь зуулгаа залгуулж явсан гэдэг.     Нэгэн сонин түүх өгүүлбээс түүнийг төрөхөөс 11 жилийн өмнө мөнхүү хийдийн хамба дөн...